Ακόμα ένα εξοπλιστικό πρόγραμμα του Ισραήλ επιδοτούν οι Γερμανοί – Η Ελλάδα τί πράττει ;

Ένα ακόμη ισραηλινό εξοπλιστικό πρόγραμμα ύψους εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ  πρόκειται να επιδοτήσει η γερμανική κυβέρνηση. Πρόκειται για το πρόγραμμα ναυπήγηση 2-4 φρεγατών μεγάλου εκτοπίσματος για το ισραηλινό Ναυτικό οι οποίες θα χρησιμοποιηθούν για την προστασία των εξεδρών εξόρυξης φυσικού αερίου στα ανοικτά των ακτών του Ισραήλ.

Το συγκεκριμένο πρόγραμμα ξεκίνησε πριν από έξι χρόνια και έκτοτε οι Ισραηλινοί διεξήγαγαν διαπραγματεύσεις τόσο με αμερικανικές, όσο και με γερμανικές εταιρείες για την απόκτηση αυτών των δύο πλοίων, ενώ δεν έλειψαν και σχετικές επαφές με νοτιοκορεατικά ναυπηγεία.

Το συνολικού ύψους 900 εκατ. ευρώ εξοπλιστικό πρόγραμμα είχε προκαλέσει σοβαρό προβληματισμό στην ισραηλινή κυβέρνηση λόγω των πρόσφατων περικοπών στις αμυντικές δαπάνες αλλά και των αυξημένων δαπανών λόγω της έντασης και των πολεμικών επιχειρήσεων που πραγματοποιήθηκαν στην Λωρίδα της Γάζας.

Σύμφωνα όμως με τα  ισραηλινά ΜΜΕ οι κυβερνήσεις της Γερμανίας και του Ισραήλ κατέληξαν στην λύση της επιδότησης του ναυπηγικού προγράμματος με το Βερολίνο να δεσμεύεται να καταβάλει 300 εκατ. ευρώ από τα 900 εκατ. ευρώ που απαιτούνται για την ναυπήγηση 2-4 πλοίων στη Γερμανία.

Ουσιαστικά για μία ακόμη φορά η γερμανική κυβέρνηση πρόκειται να προχωρήσει στην γενναία επιδότηση, (30%), ενός ακόμη ισραηλινού εξοπλιστικού προγράμματος το οποίο θα υλοποιηθεί από γερμανικές εταιρείες.

Αν και δεν υπάρχουν περισσότερες πληροφορίες για το ισραηλινό εξοπλιστικό πρόγραμμα πηγές από την ναυπηγική βιομηχανία αναφέρουν ότι οι Ισραηλινοί ενδιαφέρονται είτε για την απόκτηση τεσσάρων κορβετών οι οποίες σχεδιαστικά θα βασίζονται στην κορβέτα τύπου Κ-130 του γερμανικού Ναυτικού είτε στην απόκτηση δύο μεγάλου εκτοπίσματος (3.700 τόνων)  φρεγατών τύπου ΜΕΚΟ Α200.

Στα πλοία θα εγκατασταθεί εξοπλισμό και οπλισμός ισραηλινής κατασκευής όπως το ραντάρ πολλαπλών αποστολών/ιχνηλάτησης και κατάδειξης EL/M-2248 MF-STAR “Adir” το πυραυλικό αντιαεροπορικό σύστημα Barak-8 κλπ αυξάνοντας έτσι την συμμετοχή της εγχώριας βιομηχανίας.

Το νέο επιδοτούμενο από την γερμανική κυβέρνηση ισραηλινό ναυπηγικό πρόγραμμα έρχεται να προστεθεί σε τέσσερα ακόμη αντίστοιχα επιδοτούμενα ναυπηγικά προγράμματα που αφορούσαν την απόκτηση από το ισραηλινό Ναυτικό έξι γερμανικών υποβρυχίων.

Το πρώτο πρόγραμμα ξεκίνησε στις αρχές της δεκαετίας του 1990 μετά το τέλος του Πολέμου στον Κόλπο όταν η γερμανική κυβέρνηση συμφώνησε να δωρίσει ουσιαστικά δύο υποβρύχια κλάσης   Dolphin (τα υποβρύχια Dolphin και Leviathan) στο Ισραηλινό Ναυτικό, ενώ η ναυπήγηση ενός τρίτου υποβρυχίου του Tekumah επιδοτήθηκε κατα 50%. Και τα τρία υποβρύχια των δύο παραπάνω εξοπλιστικών προγραμμάτων ναυπηγήθηκαν στην Γερμανία και παραδόθηκαν την περίοδο 1998-2000.

Η αιτιολογία για αυτή την γερμανική ομολογουμένως μεγάλη γενναιοδωρία ήταν ο παράνομος εξοπλισμός του καθεστώτος του Σαντάμ Χουσεΐν με γερμανικά υποσυστήματα και υλικά που χρησιμοποιήθηκαν για την αναβάθμιση των βαλλιστικών πυραύλων και του χημικού οπλοστασίου του Ιράκ. Το τρίτο ισραηλινό ναυπηγικό πρόγραμμα που επιδοτήθηκε από τη Γερμανία αφορούσε την ναυπήγηση δύο νέων υποβρυχίων κλάσης AIP Dolphin 2.

Στο συγκεκριμένο πρόγραμμα το οποίο ξεκίνησε το 2006 το Βερολίνο κατέβαλε μετά από διαπραγματεύσεις με τους Ισραηλινούς περίπου το 30% των 1,3 δισ ευρώ που απαιτήθηκαν για την ναυπήγηση των δύο υποβρυχίων Tanin και Rahav δηλ η συνολική γερμανική επιδότηση ήταν 170 εκατ. ευρώ. Σαν να μην έφτανε αυτό το πρόγραμμα έξι χρόνια αργότερα το 2012 οι δύο πλευρές συμφώνησαν για την ναυπήγηση ενός ακόμη υποβρυχίου της ιδίας κλάσης του οποίου το κόστος ναυπήγησης έφτανε τα 550 εκατ. ευρώ. Από αυτά η γερμανική κυβέρνηση συμφώνησε για μία ακόμη φορά να καλύψει από τον προϋπολογισμό της τα 135 εκατ. ευρώ…

Ουσιαστικά μέσα σε μία 20ετία το Ναυτικό του Ισραήλ κατάφερε χάρις στις Διπλωματία της χώρας να αποκτήσει έξι σύγχρονα υποβρύχια με σαφέστατα πολύ λιγότερα χρήματα από αυτά που θα απαιτούνταν να καταβάλει ο αμυντικός προϋπολογισμός του Ισραήλ, αφού τουλάχιστον τρία από τα έξι υποβρύχια αποκτήθηκαν δωρεάν.

Σε αυτά τα επιδοτούμενα από την Γερμανία ναυπηγικά προγράμματα έρχεται τώρα να προστεθεί και ένα έκτο με συνολικό κόστος για τον Γερμανό φορολογούμενο 300 εκατ. ευρώ. Το πιο εντυπωσιακό όμως σε όλα αυτά τα προγράμματα είναι η σχετική ευκολία με την οποία επείσθη η γερμανική κυβέρνηση και η πλήρη ανυπαρξία οποιασδήποτε αντίδρασης από τους Γερμανούς φορολογούμενους οι οποίοι κατέβαλαν δισεκατομμύρια ευρώ από το υστέρημα τους για την δωρεάν παροχή σε τρίτη χώρα οπλικών συστημάτων νέας κατασκευής.

Αναμφίβολα τα λάθη των γερμανικών αρχών όσον αφορά την πώληση υλικών και υποσυστημάτων που ενίσχυσαν το πυραυλικό και χημικό οπλοστάσιο του Ιράκ αποτέλεσαν το κατάλληλο μοχλό πίεσης των Ισραηλινών για την οικονομική συμβολή των Γερμανών στην υλοποίηση των δύο πρώτων ναυπηγικών προγραμμάτων.Όμως ο αληθινός λόγος που κρύβεται πίσω από την απόφαση της γερμανικής κυβέρνησης να αναλάβει τη χρηματοδότηση της ναυπήγησης των τριών νέων ισραηλινών υποβρυχίων παραμένει άγνωστος.

Εκτιμάται ότι σημαντική θα πρέπει να είναι η συμβολή του αισθήματος ενοχής που διακατέχει το γερμανικό πολιτικό σύστημα έναντι των Εβραίων λόγω του γνωστού παρελθόντος. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι ακόμη και σήμερα η πλειονότητα των Γερμανών νοιώθουν ένοχοι για αυτά που έπραξαν οι Ναζί αλλά και για το γεγονός ότι δεν υπήρξε ουσιαστική αντίδραση στην Γερμανία την περίοδο εκείνη για τα εγκλήματα που λάμβαναν χώρα.

Ενώ όμως οι Ισραηλινοί αξιοποιούν κατάλληλα αυτή την κατάσταση, η Ελλάδα που επίσης υπέφερε τα πάνδεινα κατά την διάρκεια της τριπλής κατοχής δεν έχει επιτύχει να “ενημερώσει” το γερμανικό λαό για τα εγκλήματα των προγόνων του. Ουδέποτε οι ελληνικές κυβερνήσεις υλοποίησαν μία ενημερωτική εκστρατεία σε ολόκληρο τον κόσμο για τη συμβολή και τις θυσίες της χώρας και του λαού μας στον πόλεμο κατά του φασισμού και του ναζισμού.

Ακόμη και ο νύν πρόεδρος της γερμανικής Δημοκρατίας Γιοάχιμ Γκάουκ κατά την διάρκεια της πρόσφατης επίσκεψης του στην Ελλάδα, ομολόγησε ότι ο γερμανικός λαός δεν γνωρίζει την έκταση της θηριωδίας των ναζί στην Ελλάδα….

Επομένως με ποιό υπόβαθρο, με ποιά λογικά τεκμηριωμένα ιστορικά επιχειρήματα θα μπορούσε μια ελληνική κυβέρνηση να διεκδικήσει από τη Γερμανία την “οικονομική δικαίωση” των θυμάτων και των απογόνων των θυμάτων των ναζιστικών εγκλημάτων, όταν η Ελλάδα δεν πράττει το αυτονόητο, δηλ. να ενημερώσει τον κόσμο και το γερμανικό λαό για το κόστος που κατέβαλαν οι Έλληνες για την Ελευθερία και για την εξάλειψη του ναζισμού.