Μακάριος Δρουσιώτης – Δέκα αλήθειες για τη Ρωσία και την τουρκική εισβολή

To 2014 όλο το πολιτικό σύστημα με “σταύρωσε” διότι στο βιβλίο μου Η Εισβολή και οι Μεγάλες Δυνάμεις τεκμηρίωσα ότι η Ρωσία υπστήριξε την τουρκική εισβολή στην Κύπρο. Τις προάλλες τα είπε όλα η Ζαχάροβα… Η υπουργός Εξωτερικών της Φιλανδίας κατηγόρησε τη Ρωσία ότι παραβιάζει την Τελική Πράξη του Ελσίνκι η οποία ορίζει τις αρχές για την ειρήνη, τα ανθρώπινα δικαιώματα και τα απαραβίαστα σύνορα στην Ευρώπη.

Σε μια προσπάθεια να απαντήσει στη Φιλανδή υπουργό, η εκπρόσωπος του Ρωσικού ΥΠΕΞ Μαρία Ζαχάροβα άνοιξε τα κιτάπια του υπουργείου της και κατέγραψε δέκα παραβιάσεις των αρχών του Ελσίνκι από τη Δύση. Το πρώτο παράδειγμα που επικαλέστηκε ήταν η «παρέμβαση της Χούντας των Συνταγματαρχών στην Ελλάδα στη διακοινοτική σύγκρουση στην Κύπρο, με στόχο την προσάρτηση του νησιού στη χώρα». Καμιά αναφορά στην τουρκική εισβολή που ακολούθησε. Με αφορμή την παρέμβαση της κ. Ζαχάροβα παραθέτω τα δικά μου 10 παραδείγματα για το πως η Ρωσία υποστήριξε την τουρκική εισβολή αλλά έπεισε τους Κύπριους ότι ήταν ο πιο σταθερός και αξιόπιστος φίλος.

Αλήθεια 1η: Το πραξικόπημα στην Κύπρο κράτησε οκτώ μέρες, η τουρκική εισβολή συνεχίζεται για 51 χρόνια. Σε αυτές τις οκτώ μέρες η Μόσχα χάλασε τον κόσμο. Ο Μπρέζνιεφ έστειλε τρεις επιστολές στον Νίξον, αλλά καμιά στον Ετζεβίτ μετά την τουρκική εισβολή.

Αλήθεια 2η: Η Μόσχα παράσυρε τον Μακάριο να καταγγείλει στο Συμβούλιο Ασφαλείας την Ελλάδα για εισβολή, με την υπόσχεση ότι η Τουρκία θα τον αποκαθιστούσε στην εξουσία. Πέρασαν τρεις μέρες από την έναρξη της εισβολής για να μιλήσει ο Μακάριος.

Αλήθεια 3η: Στις 20 Ιουλίου ο σοβιετικός αντιπρόσωπος στο Συμβούλιο Ασφαλείας απείλησε με βέτο σε ψήφισμα (353) για καταδίκη της εισβολής. Τελικά, συμβιβάστηκε με προσθήκη σε προσχέδιο ψηφίσματος που προοριζόταν για καταδίκη του πραξικοπήματος αναφοράς για κατάπαυση του πυρός. Το ψήφισμα αναφέρεται σε αποχώρηση του ξένου στρατιωτικού προσωπικού, παραπέμποντας στους Έλληνες αξιωματικούς που έκαναν το πραξικόπημα.

Αλήθεια 4η: Στο Συμβούλιο Ασφαλείας μόνο ο σοβιετικός αντιπρόσωπος δικαιολόγησε την τουρκική εισβολή. Αιτιολογώντας τη θετική ψήφο για το ψήφισμα 353 είπε ότι η σχετική αναφορά για στρατεύματα παρέπεμπε «στους Έλληνες αξιωματικούς, των οποίων η κατάφωρη παρέμβαση στις εσωτερικές υποθέσεις της Κύπρου, με οδηγίες από την Αθήνα, είναι η πρωταρχική αιτία της σημερινής κρίσης»

Αλήθεια 5η: Στις 29 Ιουλίου 1974 η Μόσχα έκανε διάβημα στην Αθήνα ζητώντας εφαρμογή του ψηφίσματος 353 για την αποχώρηση του ξένου στρατιωτικού προσωπικού. Όταν ο Άγγελος Βλάχος είπε τον Ρώσο πρέσβη ότι στην Κύπρο υπήρχαν τουρκικά στρατεύματα του απάντησε ότι το ψήφισμα δεν αναφερόταν σε αυτά.

Αλήθεια 6η: Στις 14 Αυγούστου ολοκληρώθηκε η κατάληψη της βόρειας Κύπρου από τον τουρκικό στρατό. Εκτοπίστηκε με τη βία το ένα τρίτο του πληθυσμού. Η Μόσχα δεν εξέδωσα καν μια ανακοίνωση συμπάθειας για τα δεινά του κυπριακού λαού.

Αλήθεια 7η: Από το 1974 η Μόσχα δεν καταδίκασε καμιά πράξη της Τουρκίας στην Κύπρο. Δεν αναφέρθηκε ποτέ στην Τουρκία με το όνομα της, ούτε στον τουρκικό στρατό. Αναφέρεται γενικά και αόριστα σε αποχώρηση των ξένων στρατευμάτων από την Κύπρο.

Αλήθεια 8η: Στα διεθνή κομμουνιστικά φόρα το ΚΚΣΕ απαγόρευε στο ΑΚΕΛ να θέτει θέμα καταδίκης της τουρκικής εισβολής. Στις διμερείς ανακοινώσεις δεν αποδεχόταν καμιά αναφορά που θα έθιγε την Τουρκία ως κοινή θέση. Ο μόνος συμβιβασμός που αποδεχόταν ήταν αναφορές του στιλ «το ΑΚΕΛ καταδικάζει την τουρκική εισβολή…»

Αλήθεια 9η: Από το 1974 η Μόσχα υπονόμευσε ΟΛΕΣ τις πρωτοβουλίες για λύση του Κυπριακού από το Αμερικανοκαναδικό σχέδιο το 1978, μέχρι το Σχέδιο Ανάν το 2004 και το Κραν Μοντανά το 2017. Το Κυπριακό για τη Μόσχα είναι μια ανοιχτή πληγή που επηρεάζει τις σχέσεις δύο κρατών μελών του ΝΑΤΟ, της Ελλάδας και της Τουρκίας, και από το 2004 και μετά τις σχέσεις Τουρκίας – ΕΕ.

Αλήθεια 10η: Ο στρατηγικός στόχος της Μόσχας από το ’60 είναι να αποσπάσει την Τουρκία από τη Δύση και να τη θέσει υπό δική της επιρροή. Για έξι δεκαετίες το κυπριακό πολιτικό σύστημα έπαιζε άψογα το ρόλο του χρήσιμου ηλίθιου, υπηρετώντας στα ρωσικά συμφέροντα εις βάρος των εθνικών συμφερόντων της Κύπρου.

Το 2014 εξέδωσα το βιβλίο «Η Εισβολή και οι Μεγάλες Δυνάμεις» στο οποίο τεκμηρίωσα από πρωτογενείς πηγές όχι μόνο το ρόλο της Σοβιετικής Ένωσης στην κρίση του 1974 αλλά και των ΗΠΑ, ερμηνεύοντας την ανοχή που επέδειξαν στην τουρκική εισβολή. Ήταν η πρώτη αναλυτική εργασία που αμφισβητούσε τη σοβιετική και κατ’ επέκταση τη ρωσική πολιτική στο Κυπριακό. Εθίγη η Μόσχα και η ρωσική πρεσβεία στη Λευκωσία δημοσίευσε μισή σελίδα άρθρο στην εφημερίδα Ο Φιλελεύθερος με χυδαίους και απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς εναντίον μου. Κόμματα εξέδωσαν ανακοινώσεις και με κατάγγειλαν ότι υπονόμευα τις σχέσεις με τη φίλη χώρα. Πέρα από 2-3 άρθρα στον Τύπο δεν με στήριξε κανένας, όχι για την ορθότητα της άποψης μου αλλά το δικαίωμα μου να την εκφράζω. (Σχετικό υλικό δημοσιεύεται εδώ: http://bit.ly/4nASHxk) Σε μια παρέμβαση μου έθεσα τον προβληματισμό τι θα έλεγαν οι επικριτές μου εάν αυτά που έγραφα ήταν αλήθεια. Δυστυχώς ελάχιστους ενδιαφέρει η αλήθεια, η πλειονότητα έχει εθιστεί να ζει στο ψέμα και με τις ψευδαισθήσεις, μέχρι και σήμερα. Κανένα κόμμα δεν έχει καταδικάσει την τοποθέτηση της Ζαχάροβα.