Μια πλούσια Αθήνα δεν δικαιούται να ζεί σε βάρος της Θράκης

«Έκτη δημοτικού έδωσα εξετάσεις για να περάσω στο Ανατόλια και χάρηκα πολύ που εξασφάλισα πλήρη υποτροφία για να φοιτήσω εδώ τα 6 χρόνια. Ήμουν ένα 12χρονο παιδί και προφανώς φοβόμουν στην αρχή που θα έμενα μακριά από το σπίτι. Όμως με βοήθησαν πολύ από το Ανατόλια, με στήριξαν. Σιγά σιγά, συνήθισα ενώ απέκτησα και φίλους. Στην πρώτη Γυμνασίου, έβλεπα μία φορά το μήνα την οικογένειά μου, όταν ερχόμουν σπίτι. Στη Γ’ Λυκείου, όμως, τους έβλεπα ανά τρίμηνο περίπου. Η μαμά μου τρόμαξε αρχικά όταν θα έφευγα από το σπίτι για να πάω σχολείο στη Θεσσαλονίκη αλλά ευτυχώς πήγαν όλα καλά».

Αυτά δηλωσε ο Χότσικα Τανέρ, ένας μουσουλμάνος νέος από τον Κένταυρο Ξάνθης που σκοπεύει να αξιοποιήσει την ποσόστωση για την εισαγωγή των μουσουλμανοπαίδων στην Τριτοβάθμια εκπαίδευση για εισαχθεί στην Ιατρική Σχολή.  Πόσα συγχαρητήρια αξίζουν στον ίδιο που από τα 12 χρόνια του επέλεξε τον δύσκολο δρόμο να χωρισθεί από τους γονείς του και να κυνηγήσει το όνειρο του, αφήνοντας πίσω την εγκαταλελειμμένη από την Πολιτεία Θράκη, αλλά και το παρακράτος που ευημερεί και επιχειρεί συνεχώς να επιβάλλει στην μειονότητα τις δικές του επιλογές (μειονοτική εκπαίδευση, τουρκικά πανεπιστήμια, κοκ). Πόσα συγχαρητήρια αξίζουν στην οικογένεια του που απέδειξε την αγάπη της για το σπλάχνο της με την στήριξη της προσπάθειας αυτής. Πολλοί δεν γνωρίζουν τον δύσκολο δρόμο των παιδιών της μειονότητας που παλεύουν από τα έξι τους χρόνια με τρείς γλώσσες (τουρκική, πομακική, ελληνική). Δεν είναι ο Τανέρ ο μόνος. Η Αϊσεγκιούλ Παδαρλή Γιουσούφ από την Κομοτηνή, μαθήτρια δημόσιου σχολείου (1^ου ΓΕΛ Κομοτηνής ονειρεύεται την είσοδο της στην Νομική Κομοτηνής αριστεύσασα και αυτή. Θυμάμαι και τον Αλτάρ Κάαν Μουμίν των ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΗΡΙΩΝ ΑΞΙΟΝ στην Ξάνθη που βγήκε τρίτος στην Μαθηματική Ολυμπιάδα και πόσα άλλα παιδιά της μειονότητας που ξεχωρίζουν και μας σηκώνουν ψηλά, αποδεικνύοντας στην πράξη ότι το μέλλον τους ανήκει. Πριν μέρες είχα διαβάσει για την Χαγιάτ Μποζ, μόλις 12 ετών Ξανθιώτισσα συγγραφέα του παιδικού βιβλίου «Η χρονομηχανή του μικρού» που συστήθηκε στους ακροατές του Δημοτικού Ραδιοφώνου Ξάνθης και παρουσίασε για πρώτη φορά δημόσια το πρώτο της βιβλίο, με μία ιστορία, που στέλνει μηνύματα αλληλεγγύης και ανθρωπιάς. Η 12χρονη Χαγιάτ Μπόζ που γεννήθηκε στην Ξάνθη, είναι μαθήτρια του 1^ου Δημοτικού Σχολείου Ξάνθης που ασχολείται με τον αθλητισμό και της  αρέσει πολύ το βόλεϊ και η κολύμβηση, ενώ στον ελεύθερο χρόνο διαβάζει εξωσχολικά βιβλία, μία αγάπη για τα βιβλία, που ξεκίνησε από την τρυφερή ηλικία της Β΄ Δημοτικού, μόλις δηλαδή είχε ξεκινήσει να γνωρίζει καλύτερα την ανάγνωση.

Αυτά απολαμβάνουμε εμείς οι Θρακιώτες, αλλά μόνοι μας. Κανείς άλλος δεν ασχολείται. Αυτές οι επιτυχίες, δεν αναδεικνύονται επαρκώς και δεν αξιοποιούνται από την ελληνική Πολιτεία η οποία συλλαμβάνεται σε καθεστώς μόνιμης ύπνωσης. Διαχρονικά η Θράκη δεν αποτελεί προτεραιότητα όλων των κυβερνήσεων ανεξαιρέτως, μηδέ της παρούσης εξαιρουμένης. Πάνε χρόνια που η περιοχή περιμένει μια νομοθετική παρέμβαση ουσίας, μια πολιτική εξωστρέφειας και εξέλιξης, μια καινοτόμα πρωτοβουλία που θα την βγάλει από την τελευταία θέση στην ανάπτυξη και στην οικονομική δύναμη. Οι ιδιαιτερότητες της ως περιοχή συνύπαρξης δύο θρησκειών, ως περιοχή πρότυπης αρμονικής συμβίωσης λαών με διαφορετικά πολιτιστικά, κοινωνικά, εθνοτικά χαρακτηριστικά μένουν μόνο ως διακηρύξεις φλύαρης αμετροέπειας και απόδειξης μιας διαρκούς ανικανότητας διαχείρισης ενός τεράστιου πλεονεκτήματος. 

Τελικά, η Θράκη δυστυχώς έχει λόγο και διεκδικεί δημοσιότητα μόνο σε κάθε εκλογική αναμέτρηση όπου τα αντανακλαστικά των εν Αθήναις κυβερνώντων, ενεργοποιούνται ακαριαία και εκτοξεύεται στα ύψη η υπερβολή που μας χαρακτηρίζει ως λαό, ενώ αρχίζει ο διαγκωνισμός των κάθε λογής «ειδικών περί τα μειονοτικά» για το πώς έγινε η Θράκη ρόζ αντί για πράσινη ή γαλάζια, λές και η πολιτική είναι ζήτημα χρώματος.

 Διαρκής και παροιμιώδης η διαχρονική ανικανότητα κυβερνητικών βουλευτών που κερδίζουν την εκλογή τους και απολαμβάνουν την νιρβάνα της βουλευτικής ασυλίας χωρίς κανένα όραμα, καμία διάθεση να προβούν σε ρήξεις, να διεκδικήσουν την προσοχή που μας αξίζει. Από κοντά και αυτοδιοικητικοί που παίζουν το παιχνίδι του επικερδούς ενδοτισμού και της ακροβατικής ισορροπίας να παρευρίσκονται ως γλάστρες σε κάθε προξενική εκδήλωση αλλά και να καμαρώνουν σε κάθε παρέλαση εθνικής επετείου.

Στην περιοχή μας δυστυχώς ευημερούν οι υπερπατριώτες πολιτικοί και δημοσιογράφοι, μονίμως ανησυχούντες και παρακολουθούντες που «ταξίδεψε ο παραμουφτής», ποιον επισκέφθηκε ο Τούρκος Πρόξενος, σε πόσα τεμένη πήγε ο τοπικός μουσουλμάνος βουλευτής. Πρόσφατα ακούσαμε ανοησίες για «εποικισμό» της Θράκης από Βαλκάνιους και Τούρκους επενδυτές. Η Πατριωτική τρομοκρατία για την Θράκη είναι ιδιαίτερα επικερδής και δίνει λεπτά δημοσιότητας.

Δυστυχώς αυτή η επιτυχία των παιδιών της μειονότητας, όπως και των παιδιών της πλειονότητας αντίστοιχα, διαρκώς απαξιώνεται όπως απαξιώνεται η περιοχή ολόκληρη. Θα σταθώ μόνο στην διαχρονική κυβερνητική και διακομματική ανικανότητα που επιμένει να κρύβει την Θράκη κάτω από το χάλι. Παράδειγμα στις Ευρωεκλογές όπου όλα τα κόμματα δεν βρήκαν θέση για μουσουλμάνο υποψήφιο, ενώ η Κυβέρνηση βρήκε μουσουλμάνα υποψήφια μια εξαιρετική γιατρό από την Κομοτηνή αλλά την «έκαψε» και την «εξέθεσε» αφήνοντας να παλεύει μόνη της την ίδια ωρα που λαοπρόβλητες τηλεοπτικές περσόνες εξασφάλιζαν την εκλογή τους συστημικά και με συνδυασμούς σταυροδοσίας, διαγκωνιζόμενες με δεκάδες και εκατοντάδες χιλιάδες ψήφους, χωρίς να έχουν το παραμικρό ειδικό βάρος για την θέση αυτή.

Που είναι άραγε αυτή η υποψήφια κύριε Πρωθυπουργέ; Γιατί δεν αξιοποιήθηκε σε κάποια κυβερνητική θέση; Θα πάρει κάποιο άξιο στέλεχος σειρά ή θα ευημερούν μονίμως τα κομματικά στελέχη της πρώτης γραμμής που έχουν ως στόχευση την τσέπη τους; Ποιο είναι το πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ ή των άλλων κομμάτων για την Θράκη, εκτός από τις λεβεντοβλακείες των ψευδοπατριωτικών κομμάτων; Τι περιμένουμε άραγε όταν ακόμη και τα αριστερά κόμματα που κόπτονται για δικαιώματα έφθασαν στο σημείο αντιδημοκρατικά και «φασιστικά» να αποκλείσουν παλιότερα μια μουσουλμάνα υποψήφια από το ψηφοδέλτιο τους την ώρα που κόπτονται για δημοκρατικές διαδικασίες.

Περίμενα από τη παρούσα κυβέρνηση μια τολμηρή πρωτοβουλία, μια ορθολογική αξιολόγηση του Καλλικράτη, μια προσπάθεια επίλυσης του προβλήματος οικισμών όπως το Δροσερό που αριθμεί πλέον 8.000 κατοίκους μουσουλμάνους ρομά, που χωρίς σύστημα ύδρευσης, αποχέτευσης, πολεοδομικής ευταξίας, και οδοποιίας, καρκινοβατεί και υποφέρει από τις ανεξέλεγκτες γεννήσεις και την πλήρη απουσία εκπαίδευσης στα 3-4-5-6 ή και 10 παιδιά κάθε οικογένειας ενώ επηρεάζει δια της χειραγώγησης των, την εκλογή βουλευτών και δημάρχων; Η προχειρότητα της απόσπασης αστυνομικών για επιβολή της τάξης, μόνο μισθολογικά οφέλη για τους αστυνομικούς έχει αλλά ουσία καμία.   

Το είχα γράψει και παλιότερα: Κατά τη δική μου προσωπική άποψη, πρόβλημα Θράκης έτσι όπως διατυπώνεται, ωσάν μια πραγματικότητα που χαρακτηρίζει την ζωή των δύο στοιχείων στην περιοχή, δεν υφίσταται. Πρόβλημα υπάρχει αλλά αυτό εντοπίζεται:

Α). Στη μόνιμη αδυναμία της ελληνικής διοίκησης να αφουγκρασθεί την περιοχή, στην παντελή έλλειψη οποιασδήποτε εθνικής στρατηγικής για την περιοχή, την αποσπασματική, χωρίς συνέχεια, συνέπεια και σοβαρότητα, άσκηση της κυβερνητικής πολιτικής, από όλες τις κυβερνήσεις των τελευταίων χρόνων. Πώς αλλιώς να εξηγήσεις την έλλειψη εμπνευσμένων προτάσεων για την Θράκη, την απουσία αναπτυξιακών κινήτρων (με μείωση των φορολογικών συντελεστών για την περιοχή, με θέσπιση ειδικών φορολογικών απαλλαγών, με παροχή κινήτρων για όσους υπηρετούν ή επενδύουν ή δραστηριοποιούνται στην περιοχή), πώς αλλιώς να εξηγήσεις την έλλειψη επενδύσεων και δράσεων για τις αποκλεισμένες κοινωνικές ομάδες των Ρομά και των Πομάκων, πως αλλιώς να ερμηνεύσεις την ανικανότητα επιβολής της νομοθεσίας για τους Μουφτήδες που ποτέ δεν ανταποκρίθηκαν στις ανάγκες της Μειονότητας, ή την αδράνεια στην εκκίνηση της διαδικασίας ανάδειξης Μουφτή σύμφωνα με τον τελευταίο νόμο! Δράσεις όπως η ίδρυση Τμήματος Ισλαμικών Σπουδών σε Ελληνικό ΑΕΙ δεν αξιοποιούνται επαρκώς και η ίδρυση δημόσιων σχολείων στις απομακρυσμένες περιοχές της ορεινής Ξάνθης και Ροδόπης καθυστερούν αδικαιολόγητα.

Β). Στην απουσία αξιοποίησης των φωτισμένων παιδιών της μειονότητας σε θέσης διοίκησης (Διοίκηση ΝΠΔΔ, Οργανισμών, Γενικών Γραμματέων, Υπουργείων (ναι Υπουργείων), σε θέσεις αξιωματικών στον Ελληνικό Στρατό, στην Ελληνική Αστυνομία, στο Λιμενικό και σε κάθε άλλο Σώμα Ασφαλείας.

Γ). Στους περίπου 3.000 μισθοσυντήρητους του Τουρκικού Προξενείου μέλη της μουσουλμανικής μειονότητας της Θράκης, οι οποίοι προπαγανδίζουν υπέρ της γείτονος με συγκεκριμένη στόχευση και σχέδιο αποσταθεροποίησης της περιοχής. Η εκ του μακρόθεν παρατήρηση του φαινομένου αυτού και η ανοχή της ροής μαύρου χρήματος στην περιοχή ενδεικτικό της αδράνειας που χαρακτηρίζει την ελληνική διοίκηση, συντελούν στην γιγάντωση του φαινομένου επηρεασμού της μειονότητας, αφού ένα ολόκληρο σύστημα δράσεων μισθοδοτούμενων δημοσιογράφων, ιδιοκτητών ραδιοφωνικών σταθμών, προέδρων τουρκοσωματείων και τουρκοσυλλόγων, δεκάδων ιμάμηδων των αυτοαποκαλούμενων εκλεγμένων μουφτήδων, και κομμάτων με απευθείας διασύνδεση με τη γείτονα, που λειτουργούν παράνομα κάτω από τα ηθελημένα, κλειστά μάτια της ελληνικής πολιτείας, έχει αποθρασυνθεί και κινείται πλέον εκτός νομικών πλαισίων με την ανοχή της πολιτείας, που δυσαρεστεί την ίδια την μειονότητα.

Ζώντας στην Ξάνθη από την γέννηση μου, εδώ και εξήντα χρόνια, διαπιστώνω με λύπη ότι η Θράκη, πεθαίνει. Οι πόλεις μας ερημώνουν, οι νέοι φεύγουν, οι υποδομές εκλείπουν, το εισόδημα συρρικνώνεται αναγκαστικά καθώς ελλείπουν οι επενδύσεις, ελλείπουν οι καινοτόμες πρωτοβουλίες. Μπορεί στην Θεσσαλονίκη να φτιάχνεται Μετρό και ο FLY OVER, στην Κρήτη o BOAK, στην Αθήνα να δημιουργούνται συνεχώς νέες επενδύσεις και νέα έργα, στην Θράκη όμως μείναμε με την ΕΓΝΑΤΙΑ οδό και αυτή  σε αποσύνθεση λίγο πριν να γίνει καρόδρομος. Σιδηρόδρομος δεν υπάρχει, και για ένα αεροπορικό ταξίδι στην Αθήνα πληρώνουμε 300 ευρώ, ενώ το ίδιο στοιχίζει και το ταξίδι με αυτοκίνητο. Το μόνο έργο που γνωρίζω είναι ο φράχτης στον Εβρο, ενώ ελλείψει πρωτοβουλιών, στην Θράκη η κυβερνητική πολιτική ασκείται απρόσωπα από δημόσιες Υπηρεσίες και επαφίεται στα Δικαστήρια. Οι θέσεις Αντιπεριφερειάρχη (ως διάδοχο του Νομάρχη) είναι πλέον καθαρά διακοσμητικά μισθολογικές και όχι πολιτικές, ενώ η έλλειψη ικανών στελεχών στις θέσεις ευθύνης οδηγεί την περιοχή στην πλήρη εγκατάλειψη.     

Μόνη ακτίνα σωτηρίας η ανάδειξη φωτισμένων παιδιών που θα σπουδάσουν και θα γυρίσουν στο τόπο τους. Αν και πολύ αμφιβάλλω γνωρίζοντας ότι δύο τέτοια άξια παιδιά της Θράκης όπως η Νάνσυ Δαλακούρα και ο Σπύρος Τερλεμές, διαπρέπουν ήδη σε Πανεπιστήμια των ΗΠΑ.

Δεν αξίζουμε τέτοια συμπεριφορά από την επίσημη Ελληνική Πολιτεία. Δεν μας αξίζει τέτοια θλιβερή προοπτική. Η ποιότητα του ντόπιου πληθυσμού, χριστιανών και μουσουλμάνων σε απόλυτη ταύτιση, και αρμονία, εγγυάται την πρόοδο της περιοχής, η οποία ζητά την προσοχή που δικαιούται. Η Θράκη αξίζει μια ευκαιρία, την οποία ουδείς Ελληνας μπορεί να αμφισβητήσει, ουδείς μπορεί να αρνηθεί, ουδείς μπορεί να στερήσει.Ο Τανέρ, η Αισεγκιούλ, ο Αλτάρ Κααν, η Νάνσυ, ο Σπύρος, αγωνίζονται και πετυχαίνουν. Δεν αναζητούν προνόμια, ούτε εύνοια έναντι των υπολοίπων, το απέδειξαν άλλωστε ότι μπορούν μόνοι τους πολύ καλύτερα, όμως διεκδικούν ίσες ευκαιρίες και στήριξη από την Πολιτεία με πολιτικές ανάπτυξης και ευημερίας για να έρθουν και να μείνουν, να προσφέρουν στον τόπο τους.

Διαφορετικά η αποτυχία μας ως κράτος, θα είναι αναπόφευκτη.

Μια πλούσια Αθήνα, δεν δικαιούται να ζεί σε βάρος της Θράκης.