Στις προτεραιότητες του ΠΝ ο εκσυγχρονισμός των 4 φρεγατών MEKO 200HN Mod.3

Επιβεβαιώνεται η βούληση του Πολεμικού Ναυτικού για τον εκσυγχρονισμό των τεσσάρων φρεγατών κλάσης Ύδρα τύπου MEKO 200HN Mod.3 οι οποίες έχουν ήδη φτάσει στο ήμισυ της επιχειρησιακής τους ζωής αφού τα πλοία παραδόθηκαν στο Πολεμικό Ναυτικό την περίοδο 1992-1998.

Πιο συγκεκριμένα κατα την διάρκεια των εργασιών του συνεδρίου IQPC Surface Warships 2015 που πραγματοποιήθηκε στην Γένοβα της Ιταλίας στις 28 Ιανουαρίου του 2015 ο Διοικητής της Διεύθυνσης Εξοπλισμών του Γενικού Επιτελείου Ναυτικού δήλωσε ότι το Πολεμικό Ναυτικό σχεδιάζει να εκσυγχρονίσει τα τέσσερα πλοία της κλάσης Ύδρα.

Στόχος του Πολεμικού Ναυτικού σύμφωνα με τον Διοικητή είναι η διατήρηση των πλοίων σε υπηρεσία μέχρι το 2035.

Το συνολικό κόστος του προγράμματος υπολογίζεται να φτάσει τα 400 εκατ. ευρώ, δηλ για κάθε πλοίο θα δαπανηθεί το ποσό των 100 εκατ. ευρώ.

Το πρόγραμμα Eκσυγχρονισμού Μέσης Ζωής των τεσσάρων φρεγατών MEKO 200HN  έχει αποκτήσει περισσότερο από ποτέ επείγον χαρακτήρα λόγω της ηλικίας των πλοίων τα οποία  έχουν κλείσει 22 χρόνια υπηρεσίας για την Ύδρα (F-452), 18 χρόνια για τις Σπέτσες (F-453), 17 χρόνια για τα Ψαρά (F-454) και 16 χρόνια για την Σαλαμίς (F-455) δηλ έχουν ξεπεράσει το προβλεπόμενο χρονολογικό όριο των 15 ετών, πέραν του οποίου θα πρέπει να εκσυγχρονιστούν τα πλοία για να μπορούν να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους αποτελεσματικά.

Το πρόγραμμα είχε εγγραφεί στο προσχέδιο του ΕΜΠΑΕ 2011-2016 για το ΠΝ με συνολικό προβλεπόμενο κόστος 200 εκατ. ευρώ και για τα τέσσερα πλοία.  Εξαιτίας της οικονομικής κρίσης τίποτα από ότι σχεδιαζόταν δεν υλοποιήθηκε τα χρόνια που ακολούθησαν.

Τελικά το πρόγραμμα εγκρίθηκε στις 30 Ιουνίου του 2014 από την Ειδική Διαρκή Επιτροπή Εξοπλιστικών Προγραμμάτων και Συμβάσεων της Βουλής και όπως φαίνεται προχωρά προς υλοποίηση με προυπολογισμό 400 εκατ. ευρώ σημαντικό μέρος του οποίου πρόκειται να απορροφηθεί από την εγχώρια βιομηχανία δίνοντας εργασία σε εκατοντάδες άτομα.

Σύμφωνα με εκτιμήσεις τον πρόγραμμα Εκσυγχρονισμού Μέσης Ζωής των τεσσάρων MEKO 200HN  θα περιλαμβάνει
•    Τη συντήρηση και γενική επισκευή του σκάφους,
•    Την αντικατάσταση συστήµατος παρακολούθησης και ελέγχου προωστηρίου συγκροτήματος,
•    Την εγκατάσταση ολοκληρωµένου Συστήματος Ηλεκτρονικού Πολέµου µε δυνατότητες ESM, ELINT και ECM, ολοκληρωµένο στο σύστηµα διαχείρισης µάχης του πλοίου, καθώς και ολοκλήρωση στο σύστηµα διαχείρισης µάχης του πλοίου της συσκευής υποκλοπών επίγειων επικοινωνιών/ραδιογωνιοµέτρησης (COMMINT/DF),
•    Την εγκατάσταση συσκευής IFF, την εγκατάσταση δέκτη προειδοποίησης από στοχοποίηση με δέσμη Laser την εγκατάσταση αντίστοιχων αντιµέτρων,
•    Την εγκατάσταση αυτοµατοποιηµένου συστήματος ελέγχου και εκτόξευσης αναλώσιµων αντιµέτρων,
•    Την αντικατάσταση του συρόμενου σόναρ μεταβλητού βάθους (VDS -Variable Depth Sonar) με ένα χαµηλών συχνοτήτων ελαφρύ VDS
•    Την εγκατάσταση αυτοµατοποιηµένου συστήματος Επεξεργασίας/∆ιανοµής Σηµάτων και αντικατάσταση του υφιστάµενου συστήµατος ενδοεπικοινωνιών
•    Την ολοκλήρωση ζεύξης δεδομένων Link-16 και πρόβλεψη μελλοντικής εγκατάστασης Link-22.
•    Την εγκατάσταση νέου Συστήματος Διαχείρισης Μάχης (CMS),
•    Την εγκατάσταση τρισδιάστατου (3D) ραντάρ μέσης/ μακράς εμβέλειας
•    Την αναβάθμιση του 3D ραντάρ ένδειξης στόχων MW 08 και
•    Την αναβάθμιση των ραντάρ ιχνηλάτησης και καταύγασης STIR 1.8.
Όσον αφορά τα οπλικά συστήματα ενδέχεται
•    Η αναβάθμιση του κύριου πυροβόλου Mk45 Mod2A των 127mm/54cal,
•    Η αναβάθμιση του συστήματος κατακόρυφης εκτόξευσης αντιαεροπορικών πυραύλων Mk48 Mod2,
•    Η αναβάθμιση του συστήματος τορπιλοσωλήνων Mk32 Mod5 ώστε να μπορεί να χρησιμοποιεί προηγμένες ελαφρές τορπίλες καθώς και
•    Η αναβάθμιση των δύο Εγγύς Οπλικών Συστημάτων (CIWS) Mk15 Phalanx Block 1 Baseline 1 στη Διαμόρφωσης Επιφανείας (PSuM) Block 1Β

Φυσικά ένα από τα βασικότερα ζητήματα που θα πρέπει να λυθούν πέρα από το οικονομικό είναι η ανεύρεση μιας λύσης για το ναυπηγείο στο οποίο θα υλοποιηθεί το πρόγραμμα αυτό λόγω των γνωστών διαφορών του ελληνικού Δημοσίου με την διοίκηση των ΕΝΑΕ, τα οποία ναυπήγησαν τρία από τα τέσσερα πλοία στα μέσα της δεκαετίας του 1990 κατόπιν άδειας από την γερμανική εταιρεία Blohm +Voss.

Μια πιθανή πάντως λύση είναι αυτή που ακολουθήθηκε στην περίπτωση της ολοκλήρωσης του ναυπηγικού προγράμματος των υποβρυχίων στα ΕΝΑΕ όπου το Πολεμικό Ναυτικό ανέλαβε την ευθύνη για τις σχετικές εργασίες στο χώρο που διαθέτει μέσα στα ναυπηγεία απασχολώντας τους εργαζόμενους της εταιρείας με ατομικές συμβάσεις.