Εκσυγχρονισμός των F-16 της Πολεμικής Αεροπορίας – Μια μεγάλη ευκαιρία για την Ελληνική αμυντική βιομηχανία που δεν πρέπει να χαθεί

Οι καθημερινές παραβιάσεις του Ελληνικού εναερίου χώρου από τα Τουρκικά μαχητικά και κατασκοπευτικά αεροσκάφη, καθώς και οι συνεχιζόμενες αερομαχίες των μαχητικών της Πολεμικής Αεροπορίας με τους εισβολείς της Τουρκικής Αεροπορίας, υπενθυμίζουν σε κάθε Έλληνα πολίτη ότι η γειτονική χώρα δεν πρόκειται να σταματήσει να αμφισβητεί τα Ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα στο Αιγαίο.

Δυστυχώς η Ελλάδα δεν γειτονεύει με χώρες που σέβονται το Διεθνές Δίκαιο και τους κανόνες καλής γειτονίας, αλλά με μια χώρα που επιθυμεί να αλλάξει το status quo με την απειλή της χρήσης βίας.

Θεμελιώδη ρόλο στην υπεράσπιση των Ελληνικών εθνικών συμφερόντων στο Αιγαίο έχει η Πολεμική Αεροπορία, η οποία εν μέσω οικονομικής κρίσης εδώ και 7 χρόνια προσπαθεί να διατηρήσει την υπάρχουσα ισορροπία δυνάμεων, παρά το γεγονός ότι οι Τούρκοι συνεχίζουν ένα μακροπρόθεσμο και φιλόδοξο εξοπλιστικό πρόγραμμα, την στιγμή που οι αμυντικές δαπάνες της Ελλάδας μειώθηκαν τα τελευταία 7 χρόνια κατά 52,02%.

Υπό αυτά τα δεδομένα, οι επιλογές του Ελληνικού κράτους είναι σαφώς περιορισμένες και θα πρέπει να περιοριστούν στην διατήρηση και αναβάθμιση της υπάρχουσας αεροπορικής δύναμης, έως ότου η χώρα μπορέσει να προχωρήσει στην αγορά νέων μαχητικών.

Ουσιαστικά η Πολεμική Αεροπορία πρέπει με τους λιγοστούς πόρους που μπορεί να εξεύρει, να υποστηρίξει τα υπάρχοντα αεροσκάφη, αφού οι συμβάσεις για την εν συνεχεία υποστήριξη των αεροσκαφών (FOS) αν και έχουν προετοιμαστεί εδώ και αρκετά χρόνια από το ΓΕΑ και έχουν εγκριθεί από τις Ελληνικές κυβερνήσεις τα προηγούμενα χρόνια, έπεσαν τελικά θύματα των οικονομικών εξελίξεων των τελευταίων 2,5 ετών.

Όσο και αν ακούγεται απίστευτο τα δεκάδες σύγχρονα μαχητικά αεροσκάφη που απέκτησε η Ελλάδα τα προηγούμενα χρόνια, δοκιμάζονται από την χρονίζουσα αδυναμία της Πολεμικής Αεροπορίας να αποκτήσει τα ανταλλακτικά που απαιτούνται για την διαρκή επιχειρησιακή αξιοποίηση τους.

Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι αν και η Ελλάδα απέκτησε σημαντικό αριθμό αεροσκαφών F-16C/D και Mirage-2000 τα προηγούμενα χρόνια, η Ελληνική αμυντική βιομηχανία δεν μπόρεσε να αποκτήσει από τους Αμερικανούς και Γάλλους κατασκευαστές επαρκή αδειοδότηση για την εγχώρια κατασκευή κρίσιμων ανταλλακτικών που θα μπορούσαν να διασφαλίσουν την διαρκή και αδιάλειπτη χρήστη των αεροσκαφών αυτών.

Από την άλλη πλευρά, το πλέον σημαντικό και οικονομικά εφικτό αναπτυξιακό πρόγραμμα της Πολεμικής Αεροπορίας σήμερα, είναι ο εκσυγχρονισμός του στόλου των F-16 που αποτελούν την ραχοκοκαλιά του Ελληνικού αεροπορικού στόλου.

Το πρόγραμμα μπορεί να υλοποιηθεί διότι υπάρχει η δυνατότητα  χρηματοδότησης του από τις χαμηλότοκες πιστώσεις που παρέχουν οι ΗΠΑ μέσω των προγραμμάτων FMS, παράμετρος πολύ σημαντική, αφού το βασικό πρόβλημα της Ελλάδας είναι η αδυναμία ανεύρεσης χρηματοδότησης για τα εξοπλιστικά προγράμματα, λόγω της δυσμενούς οικονομικής θέσης της χώρας στις διεθνείς αγορές που καθιστά τον δανεισμό σχεδόν απαγορευτικό.

Οι συνολικές ετήσιες Ελληνικές εξοπλιστικές δαπάνες (μισθοί, ανταλλακτικά, υποστήριξη κλπ) έχουν πλέον περιοριστεί κάτω των 600 εκατ. ευρώ, ποσό πολύ χαμηλό για την υλοποίηση ενός φιλόδοξου προγράμματος όπως η αναβάθμιση των F-16.

Η τελευταία παράμετρος είναι αυτή που καθορίζει τον αριθμό και τις εκδόσεις των αεροσκαφών που θα αναβαθμιστούν, με την μοναδική υποψήφια εταιρεία για την ανάληψη του έργου την LM Aero, την εταιρεία που κατασκεύασε τα αεροσκάφη, να έχει καταθέσει ήδη από το 2014 τις προτάσεις της.

Σημαντικό ρόλο στην υλοποίηση του Ελληνικού προγράμματος, όποτε αυτό τελικά ξεκινήσει, θα έχει η πορεία των τριών ανάλογων προγραμμάτων αναβάθμισης που η LM Aero έχει αναλάβει στην Ταιβάν (144 F-16A/B Block20), στην Νότιο Κορέα (134 KF-16 Block52) και στην Σιγκαπούρη (60 F-16C/D Block52/52+), προωθώντας την αναβάθμιση των διαφορετικών εκδόσεων του F-16 που οι Αεροπορίες των χωρών αυτών διαθέτουν, στην έκδοση F-16V Viper.

Παράλληλα, δεν θα πρέπει να αγνοηθεί και η πρόσφατη απόφαση της Αεροπορίας των ΗΠΑ (Ιούνιος 2017) για την μερική αναβάθμιση 74 αεροσκαφών F-16 της Εθνοφρουράς, με το radar AN/APG-83 SABR της εταιρείας Northrop Grumman.

Το πρόγραμμα αναβάθμισης των διαφορετικών εκδόσεων του F-16 των παραπάνω χωρών στο επίπεδο F-16V Viper, περιλαμβάνει σειρά τεχνικών παρεμβάσεων και αντικατάστασης παλαιότερου υλικού με νέα συστήματα, που θα επιτρέψουν στα F-16 να επιχειρούν για αρκετές ακόμη δεκαετίες.

Το πακέτο αναβάθμισης  F-16V Viper της εταιρείας  LM Aero, που ουσιαστικά είναι αναβάθμιση ηλεκτρονικών συστημάτων, και το οποίο  έχει ήδη προταθεί στην Πολεμική Αεροπορία στο πλαίσιο του προγράμματος «ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ» όπως έχει κωδικοποιηθεί, περιλαμβάνει :

• Την αντικατάσταση του υπάρχοντος radar AN/APG-68 των F-16 με το νέο radar τεχνολογίας AESA τύπου AN/APG-83 SABR της εταιρείας Northrop Grumman, το οποίο τεχνολογικά βασίζεται στο radar APG-81 τεχνολογίας AESA του F-35 Lightning II.
• Την εγκατάσταση του νέου Τμηματικού Υπολογιστή Αποστολής (MMC) 7000AH με διασύνδεση αυτού με την νέα αρτηρία δεδομένων υψηλής ταχύτητας 1Gigabit Ethernet, ώστε να μπορούν να αξιοποιηθούν οι δυνατότητες του radar τεχνολογίας AESA.
• Την εγκατάσταση προηγμένης έγχρωμης οθόνης 6X8 ιντσών της εταιρείας Elbit στο κέντρο του πιλοτηρίου (CPD, Center Pedestal Display), μαζί με δύο νέες έγχρωμες οθόνες υψηλής ανάλυσης πολλαπλών λειτουργιών (MFD, Multi-Function Display) 4×4 ιντσών τοποθετημένες εκατέρωθεν της κεντρικής οθόνης.
• Βελτιωμένη Προγραμματιζόμενη Γεννήτρια Απεικόνισης (iPDG, improved Programmable Display Generator)
• Κοινή Μονάδα Ηλεκτρονικών Εισαγωγής Δεδομένων (CDEEU, Common Data Entry Electronics Unit)
• Προηγμένο Εξοπλισμό Μεταβίβασης Δεδομένων (ADTE, Advanced Data Transfer Equipment) με αποθηκευμένους ψηφιακούς χάρτες αναγλύφου
• Σύστημα ναυτιλίας LN-260 EGI (Embedded GPS/INS) της εταιρείας Northrop Grumman
• Ζεύξη δεδομένων Link-16 με τερματικό περιορισμένου όγκου του Συστήματος Διανομής Πληροφοριών Πολλαπλών Λειτουργιών (MIDS, Multifunctional Information Distribution System)
• Τον Ψηφιακό Υπολογιστή Ελέγχου Πτήσης (DFLCC, Digital Flight Control Computer)
• Το σύστημα IFF APX-126 της εταιρείας BAE Systems
• Το Αερομεταφερόμενο Σύστημα Καταγραφής Δεδομένων (ADRS, Airborne Data Record System)
• Το Αυτόματο Σύστημα Αποφυγής Σύγκρουσης με το Έδαφος (AGCAS, Automatic Ground Collision Avoidance System)
• Ψηφιακό Σκοπευτικό επί Κράνους JHMCS
• Ολοκλήρωση του προηγμένου Ατρακτιδίου Σκόπευσης AAQ-23 Sniper

Τα παραπάνω συστήματα θα επιτρέψουν στον στόλο των αεροσκαφών που θα εκσυγχρονιστούν, να ανταπεξέλθουν στο νέο ψηφιακό και απαιτητικό επιχειρησιακό περιβάλλον του Αιγαίου.

Αν και δεν έχει ληφθεί μέχρι σήμερα κάποια ξεκάθαρη απόφαση για τον αριθμό και τις εκδόσεις των αεροσκαφών που θα εκσυγχρονιστούν, οι πλέον πρόσφατες πληροφορίες αναφέρουν ότι μάλλον θα υποβληθούν στο πρόγραμμα εκσυγχρονισμού τα 55 αεροσκάφη F-16C/D Block52 Adv. και τα 38 F-16C/D Block50, συνολικά 93 αεροσκάφη λόγω ηλικίας, αλλά και των σχετικά παλαιών συστημάτων που φέρουν και χρήζουν εκσυγχρονισμού.

Υπενθυμίζεται ότι τα πρώτα F-16C/D Block50 παραλήφθηκαν από την Πολεμική Αεροπορία το 1995 και αντιστοίχως τα πρώτα F-16C/D Block52 Adv. το 2003. Ουσιαστικά τα ελληνικά F-16C/D Block50 έχουν συμπληρώσει περίπου 22 έτη επιχειρησιακής ζωής και τα F-16C/D Block52 Adv. συνολικά 14 έτη.

Εάν η υλοποίηση του προγράμματος «ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ» προχωρήσει ομαλά και η σύμβαση υπογραφή το 2018, τα πρώτα αεροσκάφη θα μπορούσαν να εισέρθουν στα υπόστεγα της ΕΑΒ σε περίπου δύο χρόνια από σήμερα.

Αντιθέτως τα πρόσφατα παραληφθέντα 30 αεροσκάφη F-16C/D Block52+ Adv. δεν φαίνεται να εντάσσονται σε πρώτη φάση στο πρόγραμμα εκσυγχρονισμού «ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ» καθότι οι παραδόσεις τους ξεκίνησαν τον Μάιο του 2009 και ολοκληρώθηκαν τον Ιανουάριο του 2010.

Η αναβάθμιση 93 συνολικά αεροσκαφών F-16C/D Block50/Block52 Adv.  στο επίπεδο Viper αποτελεί το τρίτο μεγαλύτερο πρόγραμμα εκσυγχρονισμού των αεροσκαφών αυτού του τύπου διεθνώς μετά τα ανάλογα προγράμματα της Ταιβάν (144 F-16A/B Block20) και της Νοτίου Κορέας (134 KF-16 Block52).

Ένα τέτοιο πρόγραμμα κοστολογείται μεταξύ 1,2 με 1,5 δις δολαρίων, εφόσον δεν συμπεριληφθούν στο εν λόγω πρόγραμμα και τα 30 νεώτερα F-16C/D Block52+ Adv.

Αν και ήδη η εταιρεία LM Aero έχει πραγματοποιήσει τις απαραίτητες συζητήσεις με την ΕΑΒ για την υλοποίηση του προγράμματος «ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ» στις εγκαταστάσεις της τελευταίας, αξιοποιώντας την σημαντική εμπειρία που απέκτησε τα προηγούμενα χρόνια (2007-2013) η Ελληνική εταιρεία με την αναβάθμιση των 74 F-16C/D Block40/50 της USAFE, το ζητούμενο δεν είναι μόνο η πραγματοποίηση των προβλεπομένων εργασιών, αλλά και η μεγαλύτερη κατά το δυνατό συμμετοχή της Ελληνικής αμυντικής βιομηχανίας στην παραγωγή και την εν συνεχεία υποστήριξη των συστημάτων που  θα αναβαθμιστούν στο πλαίσιο εκσυγχρονισμού των αεροσκαφών F-16 .

Πέρα από κάθε αμφιβολία, η ανάθεση ενός τόσο σημαντικού έργου όπως η αναβάθμιση των 93 F-16C/D Block50/Block52 Adv/Block52+ Adv. και μελλοντικά ενδεχομένως των 30  F-16C/D Block52+ Adv. της Πολεμικής Αεροπορίας στην ΕΑΒ, αποτελεί βασικό στοιχείο για την επιτυχή υλοποίηση του προγράμματος «ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ».

Όμως αυτό που με κανένα τρόπο δεν θα πρέπει να αγνοηθεί, είναι η σημαντική παράμετρος της διασφάλισης της εφοδιαστικής αλυσίδας των αεροσκαφών F-16C/D της Πολεμικής Αεροπορίας που θα εκσυγχρονιστούν.

Αυτή μπορεί να εξασφαλιστεί διαχρονικά μόνο με την παραγωγή όσο το δυνατό μεγαλύτερου αριθμού ολοκληρωμένων συστημάτων που θα τοποθετηθούν στα υπό εκσυγχρονισμό αεροσκάφη από την Ελληνική αμυντική βιομηχανία.

Μετά από σχεδόν δύο δεκαετίες συμμετοχής στη συμπαραγωγή και παραγωγή κατόπιν άδειας, αριθμού υποσυστημάτων που έχουν εγκατασταθεί σε Ελληνικά μαχητικά, οι Ελληνικές αμυντικές βιομηχανίες διαθέτουν και την τεχνογνωσία και την εμπειρία για το επόμενο μεγάλο βήμα που είναι η συμμετοχή τους στην κατασκευή των υποσυστημάτων που θα αναβαθμίσουν τα 93 F-16C/D Block50/Block52 Adv. και μελλοντικά ενδεχομένως των 30  F-16C/D Block52+ Adv. της Πολεμικής Αεροπορίας.

Άλλωστε, το μεγάλο μέγεθος του προγράμματος επιτρέπει την σημαντική συμμετοχή της Ελληνικής αμυντικής βιομηχανίας σε αυτό, σε βάθος χρόνου που μπορεί να φτάσει και τα 10 χρόνια.

Η χρηματοδότηση ενός τέτοιου μεγέθους προγράμματος από τον Ελληνικό αμυντικό προϋπολογισμό με την αξιοποίηση φυσικά των Αμερικανικών χρηματοδοτικών πιστώσεων FMS, θα διαρκέσει πολλά χρόνια.

Αυτό σημαίνει ότι για μεγάλο χρονικό διάστημα, σημαντικό τμήμα των Ελληνικών Εθνικών δαπανών για εξοπλισμούς, θα διοχετευτεί στην υλοποίηση του προγράμματος «ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ».

Αυτή η παράμετρος θα πρέπει να αποτελέσει την αφορμή για τη διεκδίκηση από το Ελληνικό Υπουργείο Εθνικής Άμυνας, σημαντικού έργου για τις Ελληνικές αμυντικές βιομηχανίες, ιδιαίτερα δε αν συνυπολογίσουμε το γεγονός ότι τα επόμενα χρόνια οι δαπάνες για εξοπλισμούς θα είναι κάτω των 600 εκατ. ευρώ, ενώ η δυνατότητα του Ελληνικού κράτους να δανειστεί από τις διεθνείς αγορές θα παραμείνει απαγορευτική για αρκετά ακόμη χρόνια.

Ο αντίλογος σε αυτή την Ελληνική διεκδίκηση θα μπορούσε να βασιστεί στον ισχυρισμό ότι οι Ελληνικές εταιρείες δεν διαθέτουν τις υποδομές ή την τεχνολογία/ τεχνογνωσία για την μαζική παραγωγή των συστημάτων που θα τοποθετηθούν στα Ελληνικά μαχητικά F-16C/D.

Επιπλέον οι αρνητές μιας αμεσότερης και πιο διευρυμένης βιομηχανικής συμμετοχής των εγχώριων αμυντικών εταιρειών στο πρόγραμμα «ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ», θα μπορούσαν να επικαλεστούν τους περιορισμούς που ενδεχομένως μπορούν να επιβάλουν οι κυβερνήσεις των ΗΠΑ, του Ισραήλ και της Βρετανίας, στην μεταφορά της σχετικής τεχνολογίας από τις εταιρείες που συμμετέχουν στο πρόγραμμα αναβάθμισης F-16V Viper, στην εγχώρια αμυντική βιομηχανία.

Και για τις τρείς περιπτώσεις οι απαντήσεις είναι υπέρ των Ελληνικών θέσεων.

Πιο συγκεκριμένα, οι Ελληνικές αμυντικές βιομηχανίες επένδυσαν τα προηγούμενα χρόνια σε νέες υποδομές και στην απόκτηση νέων μηχανημάτων και τεχνολογιών.

Ακόμη και εν μέσω της οικονομικής κρίσης, οι Ελληνικές εταιρείες που έδειξαν διορατικότητα και εξωστρέφεια, επένδυσαν σημαντικά ποσά για νέες υποδομές, για την πραγματοποίηση προγραμμάτων έρευνας και ανάπτυξης, για την πρόσληψη νέων επιστημόνων και τη συμμετοχή τους σε διεθνή ερευνητικά προγράμματα.

Ένα πρόγραμμα του μεγέθους του «ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ» σε συνδυασμό με το γεγονός ότι ο πελάτης είναι η Πολεμική Αεροπορία, με διαχρονικά σταθερές ανάγκες υποστήριξης των 93 + 30 εκσυγχρονισμένων αεροσκαφών F-16C/D Block50/Block52 Adv./Block52+ Adv. αποτελεί αναμφίβολα ένα σημαντικό θετικό παράγοντα για την υλοποίηση των ενδεχομένως αναγκαίων νέων επενδύσεων από την εγχώρια αμυντική βιομηχανία, ώστε αυτή να μπορέσει να φέρει σε πέρας ένα τέτοιο τεχνολογικό και βιομηχανικό εγχείρημα.

Σε τελική ανάλυση, το πρόγραμμα «ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ» αποτελεί ίσως την καλύτερη αφορμή για την αναβάθμιση των υποδομών, του εξοπλισμού και της τεχνογνωσίας της Ελληνικής αμυντικής βιομηχανίας, ώστε αυτή να κάνει το σημαντικό τεχνολογικό βήμα προς τα εμπρός που απαιτείται για την διαχρονική της επιβίωση.

Δεν είναι τυχαία άλλωστε η πολιτική που ακολουθούν από το 2011 οι Σερβικές κυβερνήσεις οι οποίες έχουν επενδύσει διαχρονικά δεκάδες εκατομμύρια δολάρια για την κατασκευή νέων εργοστασίων και τον εκσυγχρονισμό των υπαρχόντων, ώστε να παράγουν νέα ποιοτικά ανταγωνιστικά αμυντικά προϊόντα με στόχο τις διεθνείς αγορές.

Όσον αφορά τα πιθανά εμπόδια για την μεταφορά της τεχνολογίας παραγωγής των υποσυστημάτων που θα τοποθετηθούν στα Ελληνικά αεροσκάφη, από τις ξένες εταιρείες στην εγχώρια αμυντική βιομηχανία, η πρόσφατη ιστορία έχει αποδείξει ότι ακόμη και σε περιπτώσεις συστημάτων υψηλής τεχνολογίας, οι Αμερικανικές εταιρείες και η κυβέρνηση των ΗΠΑ, δεν δίστασαν να μεταφέρουν την τεχνολογία παραγωγής αυτών στις συμμαχικές χώρες, που το ζήτησαν.

Είναι χαρακτηριστικά τα παραδείγματα της δανέζικης εταιρείας Terma A/S, της καναδέζικης εταιρείας Dy 4 Systems και της ολλανδικής Brookx Company B.V.,  οι οποίες κατασκεύασαν κατόπιν άδειας υποσυστήματα (τμήματα του συστήματος παροχής ενέργειας, το σύστημα επεξεργασίας δεδομένων του radar, και ηλεκτρονικά του radar) του radar AN/APG-81 AESA της Northrop Grumman των F-35 Lightning ΙΙ, ενώ η αυστραλιανή εταιρεία Cablex Pty. Ltd. κατασκεύασε κατόπιν άδειας τις καλωδιώσεις που διασυνδέουν το radar AN/APG-81 AESA με άλλα συστήματα του F-35 Lightning ΙΙ.

Όλες αυτές οι συμβάσεις ανατέθηκαν στις παραπάνω εταιρείες 6-12 χρόνια νωρίτερα και αποτελούν μια αδιάψευστη απόδειξη της δυνατότητας μεταφοράς τεχνολογίας σε εταιρείες συμμαχικών χωρών, ακόμη και όταν οι Αεροπορίες των χωρών αυτών έχουν δεσμευτεί να αποκτήσουν περιορισμένο αριθμό αεροσκαφών F-35.

Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση της Δανίας, η οποία αν και έχει δεσμευτεί να αγοράσει 27 μόλις αεροσκάφη F-35A Lightning ΙΙ, η δανέζικη εταιρεία Terma A/S διεκδίκησε, κατάφερε και έλαβε σημαντικό υποκατασκευαστικό έργο από την κοινοπραξία των εταιρειών που κατασκευάζουν το οπλικό σύστημα F-35 Lightning ΙΙ.

Αντίστοιχη είναι η κατάσταση και με τις Αεροπορίες της Ολλανδίας και της Νορβηγίας, οι οποίες έχουν δεσμευτεί να αποκτήσουν 37 και 52 αεροσκάφη αντίστοιχα, με τις προαναφερθείσες ολλανδικές και νορβηγικές εταιρείες να έχουν αναλάβει αξιόλογο βιομηχανικό έργο από την εταιρεία Northrop Grumman.

Μετά από αυτά, θα ήταν άξιο απορίας εάν  η Ελληνική κυβέρνηση δεν καταφέρει να  εξασφαλίσει από τις χώρες που συμμετέχουν στο πρόγραμμα F-16V Viper την όσο το δυνατό μεγαλύτερη συμμετοχή της εγχώριας αμυντικής βιομηχανίας στο Ελληνικό πρόγραμμα εκσυγχρονισμού των F-16C/D.

Στους χαλεπούς οικονομικούς καιρούς που ζούμε κάθε ευρώ του Έλληνα φορολογούμενου θα πρέπει να αξιοποιείται με τον καλύτερο τρόπο διότι δεν περισσεύει από κανένα Έλληνα πολίτη.

Από την στιγμή που η Ελληνική Πολιτεία αποφασίσει να προχωρήσει μπροστά και να υλοποιήσει το πρόγραμμα εκσυγχρονισμού των F-16C/D της Πολεμικής Αεροπορίας θα πρέπει να έχει ένα βασικό γνώμονα, την επαύξηση της συμμετοχής της Ελληνικής αμυντικής βιομηχανίας. Με τον τρόπο αυτό :

• Εκτός από την εγχώρια κατασκευή των συστημάτων θα αποκτηθεί και η δυνατότητα υποστήριξης των συστημάτων αυτών στην Ελλάδα
• Θα μειωθεί το κόστος και ο χρόνος επισκευής και επαναξιοποίησης των συστημάτων αφού θα γίνεται εγχώρια
• Σημαντικό μέρος του κόστους αναβάθμισης θα παραμείνει στην Ελλάδα
• Θα καταβληθούν οι αντίστοιχοι φόροι στη χώρα μας
• Θα διασφαλιστούν/ αυξηθούν θέσεις εργασίας
• Και τέλος θα απεξαρτηθεί η ΠΑ από τα ξένα κέντρα υποστήριξης των συστημάτων

Με λίγα λόγια οι κύριοι στόχοι των Επιτελών της ΓΔΑΕΕ, του ΓΕΑ και του ΥΠΕΘΑ γενικότερα πρέπει να είναι η αποτελεσματικότερη επαύξηση των δυνατοτήτων των 93 + 30 F-16C/D Block50/Block52 Adv./Block52+ Adv. η οποία πρέπει και μπορεί να συνδυαστεί  με τη μέγιστη δυνατή συμμετοχή της Ελληνικής αμυντικής βιομηχανίας στο πρόγραμμα, η οποία θα εξασφαλίσει και την εγχώρια εν συνεχεία υποστήριξη των συστημάτων.

Με λίγα λόγια, ο κύριος στόχος του Ελληνικού κράτους θα πρέπει να είναι μόνο ένας…. ΠΡΩΤΑ ΚΑΙ ΠΑΝΩ ΑΠ΄ΟΛΑ Η ΕΛΛΑΔΑ.