Αυτοί είναι οι βασικοί στόχοι για κατάρρευση της κοινωνικής συνοχής και πολιτικής αποσταθεροποίησης

2024 και 2025 (μέχρι σήμερα) στην Ελλάδα συνέβη κάτι πρωτοφανές. Έξι (6) σοβαρά περιστατικά φωτιάς ή εκκένωσης υπήρξαν σε νοσοκομεία της χώρας. Τα περιστατικά εκκένωσης το 2024 (Αμαλία Φλέμινγκ, Παίδων Πεντέλης) οφείλονταν σε εξωτερικές πυρκαγιές (δασικές), ενώ οι υπόλοιπες περιπτώσεις αφορούσαν φωτιές που εκδηλώθηκαν εντός των κτιρίων ή του χώρου του νοσοκομείου.

Την ίδια στιγμή η υποθεση του δυστυχήματος στα Τεμπη, συνεχίζει να προκαλεί τεράστιο πρόβλημα στην Δικαιοσύνη, η αμφισβήτηση της οποίας πλέον λαμβάνει διαστάσεις εκρηκτικές, ενώ στις ένοπλες δυνάμεις «περίεργες» ωθούν τα στελέχη σε δράσεις που αγγίζουν τα όρια της «λειτουργικής ανταρσίας». Μάλιστα όσο αφορά το υπουργείο άμυνας οι αντιδράσεις αυτές έρχονται την ώρα που η νυν διοίκηση του υπουργείου προσπαθεί να βάλει τάξη στα οικονομικά των ενόπλων δυνάμεων όχι με την έννοια των περικοπών, αλλά με την επιστροφή των κερδών στα στελέχη.

Η Υγεία, η Δικαιοσύνη και η Ασφάλεια, είναι οι πυλώνες της κοινωνικής συνοχής και σταθερότητας μιας χώρας. Και στα τρία (3) υπουργεία – ειδικά σε Υγείας και Άμυνας – οι αλλαγές και επενδύσεις είναι σαρωτικές.

Υπάρχει όμως ένα πολιτικό και κοινωνιολογικό πλαίσιο, από ομάδες ανθρώπων ή ένα σύνολο ιδεών-φαινόμενων που βρίσκονται εντός των συνόρων ή ενός οργανισμού, οι οποίες θεωρούνται από την κυβέρνηση ή την πλειοψηφία των πολιτών ως απειλή για την ενότητα, την ασφάλεια, ή τις κυρίαρχες αξίες και συμφέροντα του συνόλου. Αυτές οι ομάδες αποτελούν έναν «Εσωτερικό Συλλογικό Εχθρό», ο οποίος ως βσσικό στόχο έχει την διάλυση της κοινωνικής συνοχής, την διασπορά αμφιβολίας έναντι των θεσμών και κυρίως, την δημιουργία ενός πλήθους το οποίο καθορίζει απειλή τον «Άλλο».

Ο «Εσωτερικός Συλλογικός Εχθρός» στην Ελλάδα είναι μια πραγματική ομάδα ατόμων που είναι υπονομευτική για το κράτος και το κυρίαρχο πολιτικό σύστημα της. Ο στόχος των ομάδων αυτών περιλαμβάνει πολιτικούς αντιπάλους, κοινωνικές τάξεις, ομάδες με διαφορετική ιδεολογία ή τρόπο ζωής. Στόχος είναι επίσης η συσπείρωση (του απογοητευμένου πλήθους που έχουν δημιουργήσει) γύρω από θέματα που έχουν προκαλέσει την οργή του πλήθους προσπερνώντας τις δικές τους εσωτερικές αντιφάσεις, δίνοντας έμφαση στο: «Εμείς είμαστε εντάξει. Αυτοί είναι το πρόβλημα»

Οι ομάδες αυτές δεν έχουν την τεχνογνωσία και την οικονομική δυνατότητα να οργανώσουν και να συντηρήσουν για μεγάλη διάρκεια αυτή την τάση χρησιμοποιώντας μάλιστα θέματα που προκύπτουν όπως, Διαφθορά (βλέπε ΟΠΕΚΕΠΕ), Φοβία της Φτώχειας(βλέπε ακρίβεια και υποκειμενική φτώχια) ή ακόμα και Κοινωνική Ανισότητα. Η διάρκεια που έχει μια αντίδραση (βλέπε από τον Μάρτιο του 2020 μέχρι και σήμερα) έχει την στήριξη τρίτων χωρών η οργανισμών ώστε να ενισχυθεί η κοινωνική αναταραχή και η απαξίωση των παραπάνω θεσμών. Αυτό αποτελεί κεντρικό στοιχείο του Υβριδικού Πολέμου (Hybrid Warfare) και των επιχειρήσεων Πληροφοριακού Πολέμου (Information Warfare).

Χρηματοδότηση ή προώθηση πολιτικών ομάδων (αριστερών, εθνικιστικών, ακόμα και αυτονομιστικών όπως στην Θράκη) που ενισχύουν τον εσωτερικό διχασμό και την πόλωση, βοηθούν σε τρίτες χώρες να προβάλλουν και υπερμεγεθύνουν τα προβλήματα . Παροχή κεφαλαίων σε ΜΚΟ, think tanks, μέσα ενημέρωσης ή πολιτικούς φορείς που προωθούν αφηγήματα, που εξυπηρετούν τα συμφέροντα της τρίτης χώρας, στρέφοντας το πλήθος που δημιουργήθηκε εναντίον των συμφερόντων της ίδιας τους της χώρας. Προσφέρουν τεχνογνωσία σε κυβερνοεπιθέσεις, εκπαίδευση στην χρήση μέσων κοινωνικής δικτύωσης για τη διάδοση προπαγάνδας, ενώ καθοδηγούν ομάδες πως θα επιτεθούν σε σώματα ασφαλείας την ώρα μιας κρίσης, όπως σε μια μεγάλη φωτιά.

Οι τρίτες χώρες δεν δημιουργούν πάντα προβλήματα από το μηδέν αλλά λειτουργούν ως καταλύτες, ενισχύοντας και νομιμοποιώντας έναν ήδη υπάρχοντα διχασμό ή μια πολιτική αντιπαλότητα με αφορμή γεγονότα, μετατρέποντάς τα γεγονότα αυτά σε μια επικίνδυνη, συλλογική απειλή.